Klasztory i szpitale cz. 3

Klasztor Braci miłosiernych fundowany został przez Adama Borka, dziedzica Wendryni i Grodziszcza, który obie te wioski zapisał Braciom z warunkiem, żeby dochody z nich szły na pielęgnowanie chorych. Po spieniężeniu obu tych wiosek wybudowali Bracia w roku 1700 klasztor, kościół, aptekę i salę. dla chorych, a później konwent gorliwie starał się o przysporzenie nowych dochodów, aby jak najwięcej chorych i pomocy potrzebujących pomieścić. Z początku było tylko 7 łóżek dla chorych, lecz w uznaniu pożytecznej działalności konwentu następowały coraz nowsze fundacje i dotacje na nowe łóżka, a w ostatnich czasach także fundusz krajowy wypłaca klasztorowi rocznie kwotę 1,100 zł. W r. 1882 przebudowano i powiększono go znacznym kosztem przy pomocy sejmu i komory arcyksiążęcej, tak że obecnie mieści już 72 łóżek. Oprócz tego w r. 1885 urządzono także osobny szpitalik dla zakaźnie chorych, do którego 10 osób może być przyjętych. Konwent obecnie składa się z ośmiu członków, tj. przeora, kaznodziei, kasjera, aptekarza, lekarza i trzech asystentów do chorych.