Klasztory i szpitale cz. 8

Nowy budynek stanął tedy w dzisiejszym stylowym wykończeniu koło Braci miłosiernych w r. 1887 wśród zieloni ogrodowej. Może w nim znaleźć umieszczenie 42 zubożałych i 23 ułomnych starców. Każdy z nich otrzymuje oprócz pomieszkania po 15 ct, dziennie strawnego.

Do r. 1860 opieka nad ubogimi podlegała administracji urzędów parafialnych. Dopiero odtąd istnieje miejski fundusz ubogich a ten wynosił z końcem roku 1861 kwotę – 7.908 zł. Przychody w owym roku wpływały ze składek kościelnych, ze składek zbieranych przez „ojców ubogich” z legatów, z procentów przy licytacjach, z licencji na muzykę, z opłat karnych, teatrów i koncertów. Od tego czasu jednak fundusz ubogich urósł znacznie a to głównie przez ofiarność dwóch mężów a mianowicie Alberta Hoenheissera, byłego właściciela dóbr z Galicji, i Karola Kahlera, byłego urzędnika lir. Larysza. Pierwszy wzbogacił fundusz ubogich legatem, dziś już 100.000 zł. przenoszącym, a drugi legatem dochodzącym do 40.000 zł, tak że obecnie gmina jest w możności wydawać na wsparcie ubogich do 15.000 zl. rocznie.