Świątynie cz. 2

Po owym dopiero roku zbudowano na placu dzisiaj koszarowym drewniany kościółek miejski, który 1490 książę Kazimierz przebudował wyprowadzając trwałą budowę z kamienia. Z tego kościółka przeniesiony został do dzisiejszego kościoła farnego kielich z r. 1494 i artystycznie wykończone cyborium z r. 1613, oba przedmioty ze srebra i pozłacane. Około r. 1780 uznano kościół dominikański, w którym odbywały się nabożeństwa na przemian polskie i niemieckie, za drugi kościół farny w Cieszynie. Przez pożar w r. 1789 jednak ucierpiał więcej pierwotny kościół farny niż dominikański i dla tego postanowiono znieść tamten a miejsce oddać miastu pod budowę koszar, kościół zaś dominikański odrestaurować i obrócić na jedyny odtąd miejski kościół farny w Cieszynie.

Przy pieniężnej pomocy ze strony księcia sasko-cieszyńskiego Albrechta i jego żony przystąpiono do odnowienia kościoła, do czego powołano budowniczych aż z Włoch i Niederlandów. Mimo to nic uchroniono się błędu zasadniczego, bo w gotyckim stylu założoną budowę dawnego kościoła dominikańskiego prowadzono dalej w stylu romańskim. Główny wchód i wieża są imponujące; szkoda, że bliskie a wysokie budynki prywatne zasłaniają je tfieco.