Założenie, herb, dawniejsze warownie miasta cz. 2

Synowie ci nazywali się Bolko, Loszko i Cieszko, czyli Bolesław, Leszek i Cieszymir. Każdy z nich wyruszył osobno z nieliczną drużyną ku zachodowi i długo błądzili po borach i lasach, jakie wówczas gęsto pokrywały północne stoki Karpat, nie znajdując nigdzie śladów ludzkich osad. Podczas wielkiego upału odkrył nareszcie Cieszymir znużony i spragniony w miejscu zachwycająco pięknem źródło orzeźwiające, wielce się ciesząc tern odkryciem. Uciecha jego jednak jeszcze się wzmogła, gdy wśród borów rozległy się tysiączne echa myśliwskich rogów i zeszli się wszyscy trzej bracia.

Na pamiątkę tego szczęśliwego spotkania się postanowili wybudować koło tego źródła nad ujściem Bobrówki do Olzy zamek, w którym dla łowów najczęściej potem przebywać lubił najmłodszy brat Cieszko. Zamek ten i miasto, które wkrótce powstało naokoło niego, nazwano Cieszynem już to od Cieszymira, który w nim lubił przebywać, już to od owego zejścia się przypadkowego, które wszystkich trzech książąt niezmiernie ucieszyło. Starożytna dzisiejsza kaplica zamkowa ma stać na miejscu, na którym wówczas zbudowano świątynię pogańską, a źródło, przy którym się bracia zeszli, dotąd nazywa się „bracką studnią” i ma mieć najlepszą wodę wymieście.